Prunus dulcis

El Prunus dulcis, znacznie lepiej znane jako drzewo migdałowe, jest jednym z najciekawszych drzew owocowych liściastych w klimacie ciepłym i umiarkowanym. Podtrzymuje wapień, ale jest również jednym z tych, które potrzebują mniej zimnych godzin, aby wyprodukować swoje owoce. W rzeczywistości jest to jeden z tych, które najlepiej owocują w regionach o klimacie tak łagodnym jak śródziemnomorski, gdzie termometr rzadko wskazuje temperaturę bliską siedmiu stopni poniżej zera.

Z drugiej strony trzeba też mówić o jego wartości zdobniczej. Wiosną ubiera się w piękne kwiaty, a wkrótce potem wypuszczają liście, które dają bardzo przyjemny cień.. Później te płatki opadną, odsłaniając dojrzewające migdały... i za kilka miesięcy będziesz mógł jeść.

Jakie jest pochodzenie i cechy Prunus dulcis?

Migdałowiec to małe drzewo lub krzew liściasty, który pochodzi z centralnej i południowo-zachodniej Azji, a także z Afryki Północnej. Dziś jest naturalizowany na dużej części Półwyspu Iberyjskiego, a także na Balearach. Jego tempo wzrostu jest powolne-średnie; innymi słowy, jeśli warunki są odpowiednie, rośnie około 10 do 20 centymetrów rocznie. Wysokość po osiągnięciu dorosłości wynosi około 8 metrów, chociaż w uprawie trudno pozwolić jej przekroczyć 3-4 metry, aby ułatwić zbiór owoców.

Jego korona jest dość zaokrąglona, ​​nieco otwarta, ale bardzo gęsta, utworzona z prostych, naprzemiennych, lancetowatych liści z ząbkowanym brzegiem. Mierzą od 4 do 12 centymetrów długości i od 1,2 do 4 centymetrów szerokości. Kwitnie wiosną, przed pączkowaniem liści. Kwiaty są białe lub różowe i mierzą 1,5 cm średnicy.

Po zapyleniu owoc zaczyna dojrzewać, co kończy się na pestce o średnicy od 3 do 5 centymetrów, w której znajdziemy pestkę, którą jest właśnie migdał. Proces dojrzewania trwa około 5 do 6 miesięcy..

Jakie ma zastosowanie?

El Prunus dulcis ma kilka zastosowań. Na przykład najbardziej znanym jest jadalny. Migdały można jeść nawet wtedy, gdy są jeszcze zielone, chociaż dojrzałe mają przyjemniejszy smak. W rzeczywistości te ostatnie są spożywane albo świeże, albo jako składniki deserów, takich jak nugat, ciasta, lody,... a nawet jako mleko roślinne (tzw. mleko migdałowe, które jest wysoce zalecane, jeśli masz nietolerancję laktozy) .

Innym zastosowaniem jest leczniczy. Olejek migdałowy był używany przy zapaleniu skóry, suchości skóry, drobnych oparzeniach, a nawet zaparciach. Chociaż ważne jest, aby przed wykonaniem jakiegokolwiek zabiegu skonsultować się z lekarzem, ponieważ nie wszystkie organizmy reagują tak samo na te same produkty… a o zdrowie trzeba dbać.

Wreszcie innym powszechnym zastosowaniem jest ozdobny. Jest to bardzo piękne drzewo, które zapewnia dobry cień, jest odporne na wysokie temperatury i świetnie wygląda w małych ogrodach. Czasami sprawdza się również jako bonsai.

Na czym polega pielęgnacja drzewa migdałowego?

Migdałowiec to drzewo, które musi być uprawiane na zewnątrz. Jej korzenie nie są inwazyjne, ale aby nie pojawiły się problemy, zaleca się sadzenie jej w odległości co najmniej pięciu metrów od ścian, rur itp. W ten sposób od pierwszej chwili będziesz mógł kontemplować go w całej okazałości. W rzeczy samej, ziemia musi być żyzna i dobrze drenowana, preferowane gleby wapienne.

Wymaga umiarkowanego podlewania, szczególnie latem. W zasadzie w tym sezonie zaleca się podlewanie 2-3 razy w tygodniu, a przez resztę roku nieco mniej. Skorzystaj z okazji, aby nawozić ją nawozem organicznym, takim jak obornik lub guano, podczas wszystkich ciepłych miesięcy.

Można go przechowywać w garnku ze ściółką zmieszaną z 30% perlitem, ale przeszczep jest delikatny. Musimy starać się nie manipulować jego korzeniami, więc pojemnik należy zmienić, gdy jesteśmy naprawdę pewni, że jest dobrze zakorzeniony; to znaczy, gdy korzenie wychodzą z otworów drenażowych. Przeszczep przeprowadza się wiosną, przed pączkowaniem liści.

Odporny na mrozy do -7ºCa także krótkie okresy suszy.